وجود یک بوته از سالیکورنیا در خانه تان شما را از ابتلا به امراض مختلف ایمن می کند

سالیکورنیا و رشدش در گرو سطح زمین های زراعی زیر کشت و تغییرات آب و هوایی جهانی که ناشی از بالا آمدن سطح دریا و شور شدن آب های زیرزمینی است، می باشد.

در عین حال، جمعیت انسانی جهان در حال افزایش است به طوری که تولید زیست توده زمینی از اهمیت بالایی برای تحویل غذا و مواد اولیه برخوردار است (FAO 2011).

توسعه کشاورزی تخصصی شور با ارائه محصولات با ارزش بالا، جایگزینی جدی برای کشاورزی معمولی با تکیه بر خاک های غیر شور و آب شیرین است.

در کشاورزی شور، آب شور به جای تهدید به عنوان یک منبع در نظر گرفته می شود، بنابراین فرصت بیشتری برای تولید زیست توده و سایر محصولات زیستی باز می شود.

هدف ما پرورش اهلی کردن و پرورش گیاهان مقاوم به نمک، بهبود صفات کشاورزی آنها و توسعه پتانسیل آنها به عنوان گونه های غذایی است. برای دستیابی به این هدف، لاین‌های تعریف شده ژنتیکی گونه‌های هالوفیتی و شرایط کشت استاندارد باید ایجاد شود.

اعتقاد بر این است که هالوفیت ها در طول تکامل آنژیوسپرم ها بارها در خانواده های گیاهی غیرمرتبط به وجود آمده اند (Bennett et al. 2013) اگرچه در حال حاضر آنها حداکثر 2٪ از گونه های گیاهی خشکی را تشکیل می دهند.

با این حال، آنها دارای تنوع گسترده ای از اشکال گیاهی هستند و به عنوان محصولات گیاهی، علوفه ای و دانه های روغنی مورد استفاده قرار می گیرند.

جنس Salicornia در Amaranthaceae به عنوان یک گیاه چند منظوره توجه قابل توجهی را ایجاد کرده است.

برای کشت به عنوان سبزی در محیط های بسیار شور (ونتورا و همکاران 2010، 2011a) و به عنوان منبع ترکیبات ثانویه با ارزش مناسب است (Buhmann and Papenbrock 2013b).

گونه های سالیکورنیا یکساله آبدار با برگ های بسیار کاهش یافته و گل آذین انتهایی سنبله مانند هستند (Scott 1977).

این جنس که به طور گسترده در اوراسیا، آمریکای شمالی و آفریقای جنوبی پراکنده شده است، در حال حاضر حدود 25-30 گونه را شامل می شود (Kadereit et al. 2007).

طبقه بندی نامناسب، که طبقه بندی بیشتر گونه ها، ریزگونه ها، زیرگونه ها، گونه ها و هیبریدهای احتمالی را بسیار دشوار می کند (Kadereit et al. 2007; Teege et al. 2011)، یک محدودیت عمده برای استفاده از گونه های Salicornia است.

به عنوان یک محصول کمبود خصوصیات مورفولوژیکی، شکل پذیری فنوتیپی، سیستم های پرورشی و هیبریداسیون ها همه عوامل کمک کننده هستند (Ball and Akeroyd 1993).